14 Nisan 2016 Perşembe

İçimi Döktüm

Bu gün  bir konu olmaksızın içimden geçenleri yazmak paylaşmak istedim sizinle.

Kim bilir nerelerde kimler okuyacak bunu ve kim bilir benim gibi düşünen kimler kimler var.

Ben bazı şeylerin çabalamakla,çalışmakla kazanılmayacağına inananlardanım ve sanırım bazı şeyleri hiç beceremeyeceğim. Bu beceremeyeceğim şey ne onu açıkça yazmak istemiyorum esasında anlayan anlasın :)


Bir bileni var mı bilmem ne yapılmalı ama nasip der susarım her seferinde. Ya da ben beceriksizim bu konuda hiç sınıfı geçemeyecek olan bir öğrenciyim belki.

Tamam tamam söylüyorum neden bahsettiğimi kahrolası "aşk" baş belası "aşk" olmazsa olmazmış gibi benim hiç beceremediğim "aşk"

Çok canı yanan vardır,aşk acısı çeken,sevip sevilmeyen,ya da sevip sevilip de kavuşamayan ama benim ki biraz farklı.

Sevemiyorum,güvenemiyorum,beğenemiyorum kimseleri.

Diyelim ki tam beğenecek gibiyim olmuyor işte beceremiyorum belki duygularımı ifade etmeyi belkide belki sini bile bilemediğim şeyleri.

Bazen kızıyorum insanlara herkesin evlenmesi mi gerek?

 İlla bir ilişki yaşamak şart mı?

 Yalnızda olmaz mı bu hayatta? diye.

Aslında bende biliyorum. Yalnızlık zor hemde çok zor. Gençken değil belki ama yaşlanınca daha da zor.

Bir hayat arkadaşı bir can yoldaşı lazım insana yalnızlık Allah'a mahsus.

Lakin evlenmek kolay mı? Bir insanı sevmek, benimsemek, hayatının sonuna kadar aynı evi paylaşmak,en dayanılmaz zamanlarında ona dayanmak ya da onun sana dayanması.

 Hele ki şimdi bu zamanda bu kadar kolayken boşanmalar.

O kadar çokken aldatılmalar.

Korkmuyorum aslında ne yaşanacaksa yaşanacak tıpkı ölüm gibi kaderinde varsa çekersin ama inanamıyorum.

Seveceğime hele sevdiğimde sevile bileceğime.

Sevilmeyecek biri miyim?

 Hayır.

Sevilmeyecek kimler kimler ne seviliyor neler yaşıyorlar.

Biz onlara halk arasında çirkin şansı diyoruz. :)

Sevenlerin, seviyorum diyenlerin yarın hiç o sözleri söylememiş gibi gitmeleri sadece bana değil arkadaşlara,akrabalara yapılanları görüyorum da.

İnanamıyorum ne seviyorum diyene ne sonuna kadar yanındayım diyene.

Benim durumumda olan benim gibi düşünen bir çok arkadaşım var bazen dertleşiyoruz.

Devir o kadar kötüleşti ki düzgün birini bulmak güvenmek öyle zor ki.

Birine kalbini açmak o kadar zor ki.

Hele birde her şeyi göze alıp kalbini açtıktan sonra terk edilmek aldatılmak.

Boyundan büyük sözler veriyor insanlar.Kesinlikle kız erkek ayrımı yapmıyorum.

Bir kız olarak güvenilmeyecek o kadar çok hemcinsim var ki malesef.

Sadece parası için,makamı,mevkisi için hiç sevmediği insanlara Seviyorum diyen.

Bazen gerçekten midem bulanıyor insanlardan.

Aslında hayat dolu musmutlu bir kızımdır da bakmayın bu gün böyle oldu.

İçimi Döktüm.

Okuduğunuz için çok teşekkürler



4 yorum:

  1. Çok güzel yazmışsın emeğine sağlık :) Hayatta ne olursa olsun umudunu kaybetme, ben de bir nevi kaderciyimdir ama tabii ki kendimiz de biraz yön veriyoruz. Şunu unutma hayat sürprizlerle doludur ;)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Biliyorum ama bazen böyle karamsar olabiliyorum :) o sürprizler beni buldun artik;)

      Sil
  2. aman ya yalnızlık daha rahat :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Yalnızlık zaten öyle rahat ki o yüzden bu kimseyi begenmemeler rahatimi bozmaya değer biri cikmadi demek henüz :) hayırlısı ya

      Sil